Melon kassaba Assan-bey lub Hassanbey należy do późno dojrzewających, zimowych odmian. Owoce tego podtypu dojrzewają nie na melonach, ale podczas przechowywania. Jeśli ktoś, kto nie zna specyfiki cassabów jesienno-zimowych, spróbuje świeżego, świeżo pokrojonego owocu, może łatwo zawieść się na słynnym przysmaku, nie znając jego prawdziwego smaku..
Słodycz i wyjątkowa soczystość melona pojawia się po 1-3 miesiącach od zbioru, ale nie należy spodziewać się po tej odmianie miodowego aromatu. Jak wszystkie kassab, Assan-Bey, gdy jest niedojrzały, pachnie jak cukinia lub ogórek, a dojrzały ma prawie niewyczuwalny delikatny aromat..
Opisy odmian Assan-bey
Ojczyzną tej interesującej odmiany jest Azja Mniejsza, a raczej turecka prowincja Balikesir, w pobliżu Morza Marmara. Tu i do tej pory wydzielono sporo ziemi pod sadzenie melonów i specjalne przechowalnie, gdzie zbierane są starannie zawieszone owoce, a słodycze czekają na swoją kolej, by trafić do smakoszy, którzy zimą chcą cieszyć się prawdziwie letnim smakołykiem..
Owoce melona assanbey ważą od 3 do 6 kg, mają kulisty lub lekko wydłużony kształt. Cechą charakterystyczną odmiany jest wyrostek sutkowaty na ogonku i ciemnozielona, czasem prawie czarna, pomarszczona powierzchnia owocu. Na gęstej skórce melonów nie ma wzoru ani śladu siatki pęknięć. W większości przypadków kolor nie zmienia się nawet do czasu dojrzewania..
Jeśli melon wycięty z melona, smak i konsystencja miąższu przypomina raczej gęsty, mało soczysty szpik, to dojrzałe owoce są godne uwagi każdego konesera upraw melona. Dzięki zawartości cukru sięgającej 13% Assan-Bey może konkurować z letnimi odmianami miodowymi..
Miąższ tego typu melonów wyróżnia się najwyższym smakiem, co pozwala zaklasyfikować melony jako odmianę deserową. Ale możesz używać kassabów nie tylko świeżych. Już w XIX wieku używano ich jako surowca do produkcji suszonego melona, marmolady, kandyzowanych owoców i dżemu.
Historia melonów Assan Bey w Europie i Rosji
Kasaby zimowe z Turcji są znane mieszkańcom Rosji od dawna. Dostarczane drogą wodną do Rostowa nad Donem, a następnie do Moskwy, Petersburga i innych dużych miast, owoce w XIX wieku były poszukiwane w Imperium Rosyjskim i nazywane były „melonami smyrny” lub „południowymi pięknościami”. Melony doskonale pokonywały trudną drogę. Co więcej, na początku XX wieku krajowi pasjonaci melonów podjęli udane próby uprawy kassabu Assan-bey w Gagrze. Rośliny wydały owoce, tak samo słodkie jak ich tureccy przodkowie.
Według zapisków pozostawionych przez podróżników z tamtych lat, melony z Azji Mniejszej były eksportowane w dużych ilościach do Marsylii i innych miast portowych. W Starym Świecie melony uprawiano tylko w szklarniach i były bardzo rzadkie. Dlatego słodsze i bardziej soczyste niż znane w Europie kantalupy owoce melonów cassab stały się prawdziwym odkryciem. Na bazie tych gatunków powstała nowa odmiana amerykańskiego melona, łącząca w sobie aromat kantalupy, słodycz i soczystość kasabu..
