Co jest najważniejsze dla grzybiarza, który wybiera się do lasu na „ciche polowanie”? Nie, wcale nie kosza (choć też będziesz go potrzebować), ale wiedza, zwłaszcza w odniesieniu do tego, które grzyby są trujące i które możesz bezpiecznie włożyć do kosza. Bez nich wyprawa na leśną ucztę może płynnie zamienić się w pilną podróż do szpitala. W niektórych przypadkach zamieni się w ostatni spacer w życiu. Aby uniknąć katastrofalnych konsekwencji, zwracamy uwagę na krótką informację o niebezpiecznych grzybach, których w żadnym wypadku nie wolno odcinać. Przyjrzyj się bliżej zdjęciom i zapamiętaj, jak wyglądają na zawsze. A więc zacznijmy.
Przeczytaj także artykuł: przykłady pasożytów grzybów ze zdjęciami i opisami!
Najbardziej niebezpiecznym grzybem jest blady muchomor
Wśród trujących grzybów pierwsze miejsce pod względem toksyczności i częstości śmiertelnych zatruć zajmuje perkoz blady. Jego trucizna jest odporna na obróbkę cieplną, ponadto objawy są spóźnione. Po spróbowaniu grzybów już pierwszego dnia możesz poczuć się jak całkowicie zdrowa osoba, ale ten efekt jest mylący. Chociaż ratowanie życia zajmuje cenny czas, toksyny już wykonują swoją brudną robotę, niszcząc wątrobę i nerki. Od drugiego dnia objawy zatrucia objawiają się bólem głowy i mięśni, wymiotami, ale traci się czas. W większości przypadków następuje śmierć..
Nawet przez chwilę dotykając jadalnych grzybów w koszu, trucizna muchomora natychmiast wchłania się w ich kapelusze i nogi i zamienia nieszkodliwe dary natury w śmiertelną broń.
Muchomor rośnie w lasach liściastych i z wyglądu (w młodym wieku) przypomina nieco pieczarki lub dzwońce, w zależności od koloru kapelusza. Czapka może być płaska z lekkim wybrzuszeniem lub jajowata, z gładkimi krawędziami i wrastającymi włóknami. Kolor waha się od białego do zielonkawo-oliwkowego, białe są również talerze pod czapką. Wydłużona noga u podstawy rozszerza się i jest „przykuta” do resztek torebki foliowej, pod którą skrywał się młody grzyb, a na górze ma biały pierścień.
Kiedy muchomor pęka, biały miąższ nie ciemnieje i zachowuje swój kolor.
Takie różne muchomory
Nawet dzieci wiedzą o niebezpiecznych właściwościach muchomora. We wszystkich opowieściach jest opisywany jako zabójczy składnik do robienia trującej mikstury. Wszystko jest takie proste: rudowłosy grzyb z białymi plamami, jak wszyscy widzieli na ilustracjach w książkach, nie jest wcale pojedynczym okazem. Oprócz niego istnieją inne odmiany muchomora, które różnią się od siebie. Niektóre z nich są bardzo jadalne. Na przykład grzyb Cezar, jajowaty i rumieniący się muchomor. Oczywiście większość gatunków jest nadal niejadalna. A niektóre zagrażają życiu i surowo zabrania się ich włączania do diety..
Nazwa „muchomor” składa się z dwóch słów: „muchy” i „zaraza”, czyli śmierć. I bez wyjaśnienia jasne jest, że grzyb zabija muchy, a mianowicie jego sok, który uwalnia się z kapelusza po posypaniu go cukrem.
Do śmiertelnie trujących gatunków muchomorów, które stanowią największe zagrożenie dla ludzi, należą:
- Trujący (czerwony). Rośnie w lasach pod brzozami i świerkami. Czapka w kształcie kuli jest najczęściej jaskrawoczerwona, chociaż istnieją również odmiany pomarańczowe. Na całej powierzchni widoczne jest bogate rozproszenie dużych narośli, jednak są one słabe w utrzymaniu i zmywane po deszczu. Miąższ gęsty biały, z ledwo wyczuwalnym grzybowym aromatem. Biała noga jest wysoka, mocna i mocna, z resztkami kapelusza w postaci płatków (również białych).
- Pantera (lampart). Żyje wśród sosen, z charakterystyczną brązowawo cętkowaną czapeczką z białymi naroślami. Miąższ jest biały, wodnisty, pachnie świeżą rzodkiewką. Noga kremowa, u dołu podwójnie okrężona, ścianki dość grube, ale wewnątrz mają pustą przestrzeń.
- Biały śmierdzący (często nazywany białym muchomorem grzybiarzy). Rośnie wśród pagórków w lasach liściastych i iglastych, wyróżnia się specyficznym białym kolorem całego korpusu grzyba i ostrym zapachem wybielacza, od którego pochodzi. Powierzchnia kapelusza jest najczęściej błyszcząca, ale czasami widoczne są na niej duże białe płatki. Długa łodyga jest prawie zawsze zakrzywiona, z bulwiastą podstawą.
- Jasnożółty (cytryna). Rośnie głównie na glebach piaszczystych. Noszący żółty kapelusz o gładkiej skórze, czasami widoczne są na nim rzadkie białe płatki. Lekka noga jest przysadzista i delikatna, z grubym pierścieniem u dołu.
Mały, ale śmiertelnie poszarpany grzyb
Trujący grzyb ma swoją nazwę ze względu na swoją osobliwą strukturę: często jego kapelusz, którego powierzchnia pokryta jest jedwabistymi włóknami, jest również ozdobiony podłużnymi pęknięciami, a krawędzie są podarte. W literaturze grzyb jest lepiej znany jako grzyb włóknisty i ma skromny rozmiar. Wysokość nogawki to nieco ponad 1 cm, a średnica kapelusza z wystającym guzkiem pośrodku to maksymalnie 8 cm, ale nie przeszkadza to w pozostaniu jednym z najgroźniejszych.
Stężenie muskaryn w miazdze włóknistej przewyższa muchomor czerwony, natomiast efekt zauważalny jest po pół godzinie, a w ciągu doby znikają wszystkie objawy zatrucia tą toksyną.
Piękny, ale „gówniany grzyb”
Tak jest dokładnie w przypadku, gdy tytuł pasuje do treści. Nie bez powodu fałszywy grzyb valui lub grzyb chrzanowy został nazwany przez ludzi tak nieprzyzwoitym słowem – nie tylko jest trujący, ale także miąższ jest gorzki, ale zapach jest po prostu obrzydliwy i wcale nie grzybowy. Ale z drugiej strony to dzięki jego „aromatowi” nie będzie można zdobyć zaufania grzybiarza pod postacią russula, do której Valui jest bardzo podobny..
Naukowa nazwa grzyba brzmi jak „lepki hebeloma”.
Fałszywy valui rośnie wszędzie, ale najczęściej można go zobaczyć pod koniec lata na jasnych obrzeżach lasów iglastych i liściastych, pod dębem, brzozą lub osiką. Kapelusz młodego grzyba jest kremowobiały, wypukły, z podwiniętymi brzegami. Z wiekiem jego środek wygina się do wewnątrz i ciemnieje do żółtobrązowego koloru, podczas gdy krawędzie pozostają jasne. Skórka na czapce jest piękna i gładka, ale lepka. Dno kapelusza składa się z przylegających płytek koloru szaro-białego u młodych Wałujewów i brudnożółtego u starych okazów. Gęsty gorzki miąższ ma odpowiedni kolor. Noga fałszywej wartości jest dość wysoka, około 9 cm.U podstawy szeroka, następnie zwęża się ku górze, pokryta białym nalotem, podobnym do mąki.
Cechą charakterystyczną „grzybka chrzanowego” jest obecność czarnych plam na talerzach.
Trujący bliźniak letnich muchomorów miodowych: siarkowo-żółty muchomor miodowy
Wszyscy wiedzą, że grzyby rosną na pniakach w przyjaznych stadach, ale jest wśród nich taki „krewny”, który na zewnątrz praktycznie nie różni się od smacznych grzybów, ale powoduje poważne zatrucie. To fałszywy siarkowo-żółty grzyb. Trujące bliźnięta żyją w małych grupach na szczątkach gatunków drzew niemal wszędzie, zarówno w lasach, jak i na polanach między polami..
Grzyby mają małe kapelusze (maksymalnie 7 cm średnicy), szarożółte, z ciemniejszym, czerwonawym środkiem. Miąższ jest lekki, gorzki i brzydko pachnie. Płytki pod czapką mocno przylegają do łodygi, w starym grzybie są ciemne. Lekka noga jest długa, do 10 cm, a nawet składa się z włókien.
Można odróżnić „dobre” i „złe grzyby” za pomocą następujących cech:
- grzyb jadalny ma łuski na czapce i nodze, ale fałszywy grzyb ich nie ma;
- „Dobry” grzybek ubrany jest w spódniczkę z nogawką, „zły” nie.
Szatański grzyb przebrany za borowika
Masywna noga i gęste mięso grzyba satanistycznego sprawia, że wygląda jak borowik, ale zjedzenie tak przystojnego mężczyzny jest obarczone poważnymi zatruciami. Szatański borowik, jak ten gatunek jest również nazywany, smakuje całkiem nieźle: ani nie pachniesz, ani goryczy charakterystycznej dla trujących grzybów.
Niektórzy naukowcy przypisują go nawet warunkowo jadalnym grzybom, jeśli poddaje się je długotrwałemu moczeniu i długotrwałej obróbce cieplnej. Ale nikt nie mówi dokładnie, ile toksyn zawierają gotowane grzyby tego typu, więc lepiej nie ryzykować swojego zdrowia.
Zewnętrznie grzyb satanistyczny jest dość piękny: biaława, mięsista czapka z gąbczastym żółtym dnem, które z czasem zmienia kolor na czerwony. Kształt nogi zbliżony do prawdziwego jadalnego borowika, równie masywny, w kształcie beczki. Pod czapką noga staje się cieńsza i żółknie, reszta jest pomarańczowo-czerwona. Miąższ bardzo gęsty, biały, różowawy tylko u nasady nogi. Młode grzyby ładnie pachną, ale stare okazy wydzielają obrzydliwy zapach zepsutych warzyw.
Możesz odróżnić satanistyczny ból od grzybów jadalnych, krojąc miazgę: w kontakcie z powietrzem najpierw nabiera czerwonego odcienia, a następnie zmienia kolor na niebieski.
Świnie – grzyby, które wyglądają jak grzyby mleczne
Spory o jadalność świń zostały przerwane na początku lat 90-tych, kiedy wszystkie rodzaje tych grzybów zostały oficjalnie uznane za niebezpieczne dla życia i zdrowia ludzi. Niektórzy grzybiarze do dziś zbierają je do jedzenia, ale nigdy nie należy tego robić, ponieważ toksyny świń mogą gromadzić się w organizmie i objawy zatrucia nie pojawiają się natychmiast.
Zewnętrznie trujące grzyby są podobne do grzybów mlecznych: są małe, z przysadzistymi nogami i mięsistą okrągłą głową o brudnożółtym lub szarobrązowym kolorze. Środek kapelusza jest głęboko wklęsły do wewnątrz, brzegi są pofalowane. Owoc ma w przekroju żółtawy, ale szybko ciemnieje z powietrza. Świnie rosną w grupach w lasach i nasadzeniach, szczególnie uwielbiają drzewa ścinane przez wiatr, znajdujące się wśród ich kłączy.
Istnieje ponad 30 odmian ucha wieprzowego, jak nazywa się również grzyby. Wszystkie zawierają lektyny i mogą powodować zatrucie, ale chuda świnia jest uznawana za najbardziej niebezpieczną. Kapelusz młodego trującego grzyba jest gładki, brudno oliwkowy, z czasem rdzewieje. Krótka łodyga ma kształt walca. Gdy korpus grzyba pęka, słychać wyraźny zapach gnijącego drewna.
Takie świnie są nie mniej niebezpieczne:
- Olchowaja. Czapka jest brązowo-żółta z małymi łuskami, brzegi lekko owłosione, lejek mały. Noga jest krótka, zwężająca się ku dołowi.
- Gruby. Aksamitna brązowa czapka jest dość duża i wygląda jak język. Noga jest trochę rozmyta, prawie zawsze przymocowana nie pośrodku, ale bliżej krawędzi kapelusza. Miąższ jest wodnisty, bezwonny.
- W kształcie ucha. Mała noga łączy się z twardą czapką w postaci wachlarza o ciemnożółtym kolorze z brązowym odcieniem. Rośnie na pniakach i pokładach iglastych.
Trujące parasole
Przy drogach i poboczach smukłych grzybów obficie rosną na wysokich, cienkich nóżkach z płaskimi, szeroko rozwartymi kapeluszami, przypominającymi parasol. Nazywane są parasolami. W rzeczywistości czapka, gdy grzyb rośnie, otwiera się i staje się szersza. Większość odmian grzybów parasolowych jest jadalna i bardzo smaczna, ale są wśród nich również trujące okazy..
Najbardziej niebezpieczne i powszechne trujące grzyby to następujące parasole:
- W kształcie grzebienia. Czerwonawy kaszkiet dorosłego grzyba ma niewielkie wybrzuszenie pośrodku. Cała powierzchnia pokryta jest rzadkimi pomarańczowymi łuskami podobnymi do przegrzebków, a wzdłuż krawędzi znajduje się niewielka frędzla. Noga jest pusta, cienka, żółtawa, obrączkowana w młodych grzybach, ale pierścień szybko się łamie.
- Kasztan. Wyróżnia się ciemniejszym, prawie brązowym kolorem kapelusza oraz dużą liczbą wyraźnych łusek, również o ciemnym kolorze. Podobny kolor ma długa noga z czerwonawym miąższem..
Trujące awantury
Grzyby Ryadovka mają wiele odmian. Wśród nich są zarówno jadalne i bardzo smaczne grzyby, jak i szczerze bez smaku i niejadalne gatunki. I są też bardzo niebezpieczne trujące rzędy. Niektóre z nich przypominają swoich „nieszkodliwych” krewnych, co łatwo wprowadza w błąd niedoświadczonych grzybiarzy. Przed wyjściem do lasu powinieneś poszukać osoby jako partnera. Musi znać wszystkie zawiłości grzybowego biznesu i umieć odróżnić „złe” rzędy od „dobrych”.
Drugie imię ryadovoka to mówcy.
Wśród trujących mówców jednym z najniebezpieczniejszych, zdolnych do spowodowania śmierci, są następujące rzędy:
- Białawy (aka przebarwiony). Pod względem zawartości toksyn wyprzedza trujący muchomor, w szczególności czerwony. Rośnie na trawnikach. Młode grzyby mają lekko wypukłą białą czapkę. Z biegiem czasu wyrównuje się, a w starych rzędach skręca w przeciwnym kierunku. Niska, cienka łodyga i miazga włóknista mają kolor biały, który nie ciemnieje po cięciu.
- Tygrys (aka lampart). Rośnie na glebach wapiennych wśród gatunków iglastych i liściastych. Szara czapka jest pochylona ku dołowi, na całej powierzchni obficie występują ciemniejsze łuski. Talerze pod kapeluszem również są grube i białe. Noga jest nieco lżejsza, monochromatyczna, bez płatków, zwężona u dołu. Miąższ jest jędrny, lekko żółtawy, pachnie mąką.
- Wskazał (jest to mysz lub ostry płomień). Rośnie w lasach iglastych, wyróżnia się charakterystycznym ostrym wierzchołkiem i błyszczącą szarą skórką na czapce. Noga długa, biała, z żółtym odcieniem pojawiającym się u nasady (rzadziej różowym). Ciało owocowe jest białe, bezwonne, ale o bardzo ostrym smaku. Nie musisz próbować!
Grzyb żółciowy: niejadalny lub trujący?
Większość naukowców klasyfikuje grzyb żółciowy jako niejadalny, ponieważ nawet owady leśne nie odważą się posmakować jego gorzkiego miąższu. Jednak inna grupa badaczy jest przekonana, że ten grzyb jest trujący. W przypadku zjedzenia gęstej miazgi śmierć nie występuje. Ale zawarte w nim toksyny w dużych ilościach powodują kolosalne uszkodzenia narządów wewnętrznych, w szczególności wątroby..
Ludzie nazywają grzybowy gorczak ze względu na jego szczególny smak..
Wymiary trującego grzyba nie są małe: średnica brązowo-pomarańczowej czapki sięga 10 cm, a kremowo-czerwona noga jest bardzo gruba, z ciemniejszym wzorem siateczki w górnej części.
Grzyb galasowy wygląda jak biały grzyb, ale w przeciwieństwie do tego ostatniego, po złamaniu zawsze zmienia kolor na różowy.
Krucha, drażliwa galerina bagienna
Na podmokłych terenach lasu, w zaroślach mchów można znaleźć małe grzybki na długiej cienkiej łodydze – galeria bagienna. Kruchą jasnożółtą nogę z białym pierścieniem u góry można łatwo powalić nawet cienką gałązką. Co więcej, grzyb jest trujący i nadal nie można go jeść. Ciemnożółty kapelusz galeriny jest również delikatny i wodnisty. W młodym wieku wygląda jak dzwonek, ale potem prostuje się, pozostawiając tylko ostre wybrzuszenie w środku.
To nie jest pełna lista trujących grzybów, ponadto wciąż istnieje wiele fałszywych gatunków, które łatwo pomylić z jadalnymi. Jeśli nie masz pewności, który grzyb jest pod twoimi stopami, przejdź obok. Lepiej zrobić dodatkowe koło w lesie lub wrócić do domu z pustym portfelem, niż później cierpieć na ciężkie zatrucie. Bądź uważny, dbaj o swoje zdrowie i zdrowie bliskich Ci osób!
